درباره دوره مدیریت ورزشی ویژه روزنامه نگاران ورزشی؛ سنت گفت و گو در المپیک سولیدارتی

نقطه قوت ورزش کشور کجاست؟ این یکی از پرسش های چهار گانه ای بود که استاد در تمرین کلاسی داده بود. پرسش های دیگر در مورد نقاط ضعف، تهدیدها و فرصت های ورزش کشور بود. با بچه های گروه مان که اتفاقا از روزنامه نگاران و خبرنگاران فعال حوزه ورزش کشور هستند در این مورد صحبت می کردیم نظرات مختلفی بیان می شد ؛ در یک جا بحث مان بالا گرفت که اساسا ورزش کشور چه نقطه قوتی دارد و اگر دارد چیست؟

 

این یکی از لحظاتی بود که در کلاس المپیک سولیدارتی گذشت. دوره ای که به همت کمیته ملی المپیک ویژه خبرنگاران ورزشی برگزار شد؛ 4 روز خوب از شش صبح تا سه بعد از ظهر در کارگاه های متعددی و مشارکت بالای روزنامه نگاران ورزشی لحظات خوبی را رقم زد. نکته مهم از همان کلاس اول که آقای دکتر محمد سلطانی فر ،استاد ارتباطات در آن صحبت کردند، نگاه روشمند و همه جانبه به مسائل بود. خوب می دانیم که ورزش کشور به دلیل ذاتی در بسیاری از امور شتاب زده عمل می کند. در کلاس آقای سلطانی فر مسئله ای  که هدف بود؛تحلیل و بررسی سناریو های مهم در یک موضوع بود. اینکه چگونه مسئله ای را مورد توجه قرار دهیم و بر اساس سناریو های متعددی که از صفر تا صد و  از فاجعه تا معجزه پیش روی ماست تحلیل و بررسی کنیم.

 

مهم محور  این کلاس یادگیری چگونگی جریان سازی ، بررسی همه سناریوهای موجود ،پیش بینی برای هر سناریو و تاکتیک های برای هر احتمالات موجود بود. مسئله ای که در ورزش کشور تاکنون سابقه نداشته است و همه اهالی آن از مدیران تا حتی ما خبرنگاران به لحظه ای که در آن زیست می کنیم و هستیم می اندیشیم و آینده نگری از اساس چیز غریبی است. 

یکی دیگر از کلاس های خوبی که برگزار شد،کلاس درس آقای دکتر گائینی بود. ما روزنامه نگاران با او آشنا هستیم و گاهی وقت ها هم با وی سر برخی از موضوعات ورزش کشور سخن گفته ایم. آنچه مشخص بود که این استاد دانشگاه که تاکید ویژه ای روی اخلاق داشت ،رسانه های ورزشی را به تامل در مسئله اخلاق در ارسال اخبار و گزارش های خبری دعوت کرد. اینکه با چه رویکردهایی می توان هم کار حرفه ای و هم اخلاق را رعایت کرد. موضوعاتی که در این کلاس مطرح شد،بسیار بحث برانگیز بود. در یک جا مسئله انتقاد از مدیران و اینکه رسانه ها بسیار تند به نقد مدیران می نشینند گفت و گو شد؛ برخی از دوستان از خودشان دفاع می کردند. برخی معتقد بودند که اگر مجموعه رفتارهای دو طرف بر اساس شفافیت باشد،انتقاد کسی را نمی گزد. خلاصه اینکه مجموعه رفتارهای متناقض در نهادهای ورزش کشور باعث بروز جنجال و حاشیه است. کلاس بسیار خوبی بود،کلاسی ارزشمند که بیشتر بچه هایی که در دوره بودند در آن مشارکت جدی داشتند. به هر حال یک طرف کار ما رسانه ها قرار داشتیم.

آقای رحیمی برای ما روزنامه نگاران مسئول ستاد تدارکاتی بازهای المپیک و آسیایی است و با او بارها گفت و گو کرده این . او اما در قامت معلم دوره،به مسئله مهم حضور در المپیک،کفیت پروتکل های این حضور و جایگاه های تعریف شده در آن به نسبت افراد و رشته های ورزشی،نهادهای ورزشی و نگاه آنها به رسانه ها صحبت کردند. بیشتر بچه هایی که در دوره بودند حداقل یکبار حضور در بازهای آسیایی را تجربه کرده بودند و به همین دلیل مباحث مطرح شده با تجربیات شخصی آنها پیوند خورده بود و در مباحث کارگاهی سوالاتی خوبی مطرح شد. بحث های جدی درباره کیفیت حضور ایران صورت گرفت و نمونه های خوبی به عنوان تکمیل کننده مباحث مطرح شد. 

آقای دکتر احمدی گرچه حالا معاون آموزشی وزیر ورزش است اما رییس انجمن ما روزنامه نگاران ورزشی هم است. 2 ساعتی هم معلم دوره ما بود. جدا از تئوری های رسانه ای که مطرح شد،در یک ساعت خوب بچه های کلاس درباره المپیک و بازیهای آسیایی و اینکه از آنجا چه برای خودشان و رسانه ها آورده اند سخن گفته شد. دو پرسش اساسی مطرح شد. او اینکه روزنامه نگارانی که در بازیهای آسیایی و المپیک حضور دارند در آنجا چه کرده اند،چه چیزی آورده اند و دستاورد این حضور برای خودشان،رسانه هایشان و مردم چه بوده است. سوال دوم هم درباره مرزبندی منافع ملی در چنین بازیهایی است. می دانیم که در این بازهای معمولا مسائلی رخ می دهد که رسانه ای شدن آن جریان انگیز است – نمونه های متعددی وجود دارد- و گاهی سکوت هم سطح پنهانی از روابط را به وجود می آورد. بچه ها فعالانه در باره این دو مسئله سخن گفتند. نظراتشان را به اشتراک گذاشتند. با هم بحث و جدل هم کردند و تجربه های شخصی شان را گفتند. یک ساعت خوبی بود و همه بعد از آن راضی بودند. 

موضوع جنجال برانگیز دوپینک را آقای رامین طباطبایی درس دادند، او کسی است که بسیاری اگر می خواهند از دوپینگی بودن ورزشکاری بدانند با وی تماس می گیرند که او معمولا درباره آن سخن نمی گوید. جدا از اینکه چه چیزهایی دوپینگ است اما مسئله مناقشه برانگیز میان ما رسانه ها و ستاد مبارزه با دوپینگ چگونه اعلام شدن نام ورزشکار دوپینگی است. آقای طباطبایی از پروتکل هایی گفت که رسانه ها در مورد آن بسیار بی اطلاع بودند و مکانیزیم اینکه یک ورزشکار چگونه دوپینگی اعلام می شود و چه راهایی باید طی شود. چالش اصلی اینجا بود که بالاخره رسانه ها منافع اطلاعاتی دارند و اخبار به دست آنها می رسد،ستاد مبارزه با دوپینگ هم بر راز داری خودش تاکید دارد؛چه می شود کرد؟ به هر حال اینگونه اخبار به قول معروف شوک طوفانی است و افكار عمومی را در بر می گیرد و مخصوصا اینکه اخبار این حوزه معمولا واکنشی است. سوال جدی از درون مباحث مطرح شد که اگر رسانه ای از منابع اطلاعاتی اش بداند ورزشکاری دوپینگی است و ستاد در حال بررسی های فنی خودش است چه باید کند؟ پاسخ ها البته تقریبا یک جور بود،منتشر می شود. اختلاف نظرها اما هنوز ادامه دارد...

این اولین دوره المپیک سولیدارتی  بود که ویژه  روزنامه نگاران ورزشی برگزار شد. دوره ای که از مباحث مطرح شده در کلاس بسیار آموختیم. سنت گفت و گو در این دوره رعایت شد، بچه ها نظرات خود را حتی اگر از سوی دیگری رد می شد،آزادانه بیان می‌کردند. 

به اندازه خودم از کیومرث هاشمی رییس کمیته المپیک که می دانم سهم مهمی در برگزاری این دوره داشتند، دوستان خوب کمیته آموزش سرکار خانم کریمی و هاشمی به خاطر سخت گیری ها و مهربانی هایشان ، دوست خوب همه ما آقای محمود عبدالهی مدیر روابط عمومی کمیته المپیک ،اساتید عزیز که گاهی وقت ها بسیار صریح با آنها بحث کردیم و  البته دوستان خوب روزنامه نگار ورزشی شرکت کننده در این دوره و تشکر کنم. ممنونم روزهای خوبی را برای ما رقم زدید.