نخستین بازی های المپیک زمستانی در سال 1924 در کوه های آلپ فرانسه برگزار شد و بیش از 10 روز، شامونیکی؛ شهر میزبان، ورزشکارانی از 16 کشور را گرد هم آورد.
به گزارش روابط عمومی کمیته ملی المپیک و به نقل از کمیته بین المللی المپیک، این رویداد در ابتدا بخشی جدایی ناپذیر از بازی های المپیک پاریس 1924 بود و به عنوان "هفته ورزش های زمستانی المپیاد هشتم" شناخته می شد. در سال 1926، عطف به ماسبق به عنوان اولین دوره بازی های المپیک زمستانی شناخته شد. جهان عاشق زیبایی های تماشایی کوه ها و جادوی ورزش های زمستانی شد. همانطور که به Chamonix 1924 و ادوار بازی های المپیک زمستانی در 100 سال پس از آن نگاه می کنیم، می توانیم داستان چگونگی تغییر بازی های المپیک را در دنیای ورزش های زمستانی و ایجاد میراث های دگرگون کننده برای جوامع میزبان خود دنبال کنیم.
تغییرات اقلیمی تهدیدی مستقیم برای ورزش های زمستانی و محیط طبیعی که در آن انجام می شود محسوب می گردند. در مواجهه با این چالش عظیم، بازی های المپیک زمستانی در حال تطبیق و به سرعت در حال تغییر هستند. با اصلاحات دستور کار المپیک 2020 و دستور کار المپیک 2020+5، IOC بازی های المپیک و بازی های المپیک زمستانی را برای انطباق با زمانه ای را که در آن زندگی می کنیم دوباره اختراع کرده است. تلاشها برای ایجاد پایداری در تضمین برگزاری رویدادهای زمستانی است. مزایای پایداری برای میزبان خود، کاهش ردپای محیطی آنها و تکامل در پاسخ به گرم شدن سیاره خواهد بود. امروزه میزبانان المپیک ملزم به انطباق با بازی ها نیستند. بازی ها می بایست با میزبان سازگار شوند.
میزبانان باید فقط از اماکن موجود یا موقت استفاده کنند و همچنین می توانند رویدادها را در صورت لزوم به دلایل پایداری به خارج از شهر، منطقه یا کشور میزبان منتقل کنند. هر ساخت و ساز جدید باید با در نظر گرفتن میراث بلند مدت برنامه ریزی شود. کمیته بین المللی المپیک همچنین الزامات خود را برای بازی های المپیک برای مقابله با تغییرات آب و هوایی افزایش داده است. از سال 2030 به بعد، برگزارکنندگان بازی‌ها موظف خواهند بود که انتشار کربن مستقیم و غیرمستقیم مربوط به بازی‌ها را به حداقل برسانند، تلاش کنند تا کربن بیشتری نسبت به انتشار پروژه بازی‌ها از اتمسفر خارج کنند و از نفوذ آنها برای تشویق سهامداران به اقدامات اقلیمی استفاده نمایند.