24مهرماه روز جهانی معلولین و روز پارالمپیک است و قرار است در این روز در کشورما نیز مراسمی برای گرامیداشت این روز برگزار شود.
امروز بازیهای پارالمپیک اهمیتی به اندازه المپیک پیدا کرده و می بینیم که دقیقا و بلافاصله پس از پایان بازی های المپیک ، بازیهای پارالمپیک با همان اندازه اهمیت و درجه اعتبار برگزار می شود و حتی در برخی موارد استقبال مردم و هواداران بازیهای پاراالمپیک بمراتب بیشتر از المپیک است.
پارالمپیک و ورزش ومعلولین در کشور ما بعد از انقلاب اسلامی و به خصوص همزمان با دوران دفاع مقدس رنگ و بویی دیگر گرفت و با ورود بر و بچه های جنگ و جانبازان سرفراز که اغلب ورزشکارانی بودند که ایستاده به دفاع از میهن برخواستند و بر اثر توپ و تانک دشمن نشسته برگشتند و راست قامتانه همچنان ورزش را ادامه دادند ورزش معلولین با جانبازان در هم آمیخت و آنگاه معنویت در حد اعلا وارد این عرصه از ورزش شد.
ورزشی که آمیخته به معنویات شد و اردوهای تیم های ملی و مسابقات جانبازان و معلولین با ورود این دلاور مردان رنگ و بوی جبهه ها را گرفت و آنهایی که در خط مقدم جبهه به دفاع ازکیان و ناموس و خاک مقدس ایران زمین پرداخته بودند و به نوعی با مجروحیت مواجه شده بوند از پا ننشستند و اینبار پا در عرصه ورزش گذاشتند.
ورزش جانبازان و معلولین از این به بعد بود که در ایران رنگی دیگر به خود گرفت و معلولین عزیزی هم که تا دیروز به دلیل نوع معلولیت از خجالت به کوچه و خیابان ها هم نمی آمدند و حتی در میان اقوام و خویشان و افراد درجه یک خانواده خود هم حاضر نمی شدند وقتی که روحیه بالای بر و بچه ها جانباز را دیدند از کنج عزلت بیرون آمدند و دوشادوش بچه های جانباز فدراسیونی را تشکیل دادند که خیلی زود به یکی از فدراسیون های نمونه در فرهنگ ورزش ایران تبدیل شد.
حالا دیگر معلولین چه بانوان و چه آقایان با افتخار وارد کوچه و محله و خیابان می شدند و در کنار بچه های جانباز پا در عرصه مسابقات جهانی و پارالمپیکی هم گذاشتند و افتخاراتی را رقم زدند که تا قبل از آن در حد رویا و آرزو بود.
والبیالیست های جانباز و معلول ایران فاتحانه قهرمان چند دوره پارالمپیک و مسابقات جهانی شدند و دونده ها و پرتابگران ما هم قله های قهرمانی جهان و پارالمپیک را یکی یکی در نوردیدند تا مایه افتخار و مباهات خود ، خانواده ها و ورزش ایران اسلامی شودند.
وقتی قهرمانان جانباز ایران زمین در مسابقات پارالمپیک آتلانتای آمریکا در والیبال و دو ومیدانی چند بار سرود مقدس جمهوری اسلامی را به صدا در آوردند و پرچم زیبا و سه رنگ ایران اسلامی را در خاک آمریکا به اهتزاز در آوردند آنگاه حقانیت ایران و ایرانی بیش از پیش بر همگان و به خصوص بر غربی ها مشخص و عیان شد و همه اینها در سایه مدیریتی شکل گرفت که خود از جمله جانبازان دفاع مقدس است و سالها در کنار برو بچه ها جانباز و معلول خود را خادم و کارگر آنها می داند.
بدون شک فدراسیون جانبازان با محوریت حاج محمود خسروی وفا و با تلاش همه جانبازان دوران دفاع مقدس مثل سردار غفور کارگری، غلامرضا ابراهیمی و... همه انهاییکه که در این 30 ساله برای ورزش جانبازان و معلولین زحمت کشیدند امروز به یکی از قدرت های جهانی تبدیل شده و به خصوص در رویکرد جدید ورزش جهان که مدال های پاراالمپیک به اندازه مدال ها المپیک ارزش و اعتبار پیدا کرده است می توان نگاهی جدی تر به این موضوع داشت.
اما آنچه که در این مقال و به بهانه گرامیداشت روز معلولین می خواهیم بگوییم دو نکته است:
یکی اینکه جانبازان ما فعل خواستن را به اثبات رساندند و در هر دو عرصه دفاع مقدس و ورزش ثابت کردند که معلولیت و مجروحیت نمی تواند محرومیت بدنبال داشته باشد بلکه شاید محدودیت ببار آورد و دوم اینکه تلاش آنها دیگران را هم که به نوعی با معلولیت دست و پنجه نرم می کنند و حتی شدیدترین معلولیت ها را هم دارند به جنب و جوش واداشته و باید بیایید و مسابقات بوچیای پاراالمپیک را از نزدیک به تماشا بنشینید تا شادی و شعف را در سیمای این عزیزان در جریان مسابقات ببینید.
مساله دوم که بارها مورد تایید و تاکید رییس جمهور و مسولین ورزش قرار گرفته حق و حقوقی است که باید به جانبازان و معلولین پرداخت شود و بعضا دیده می شود که از حجب و حیای آنها برداشت دیگری می شود که این برای جامعه اسلامی ما نمی تواند چندان زیبنده باشد به خصوص امروز که در آستانه پاراالمپیک لندن قرارداریم و فراموش نکنیم که بعد از رخوت و ناامیدی که بر جامعه ورزش ما ناشی از نتایج ضعیف در المپیک 2008 پکن بدست آمد بلافاصله این موفقیت ها و مدال های ارزشمند جانبازان و معلولین در پاراالمپیک بود که شور و شعف را به جامعه ارزانی داشت و کاروانی که با نام مهر علوی به پکن رفته بود با چه عزت و احترام و چه افتخاراتی برگشت، بنابراین در آستانه پارالمپیک لندن می خواهیم از دستگاه ورزش که نگاهی ویژه تر به این ورزشکاران عزیز و پر تلاش و پر افتخار داشته باشد.
سید رضا فیض آبادی