آزادکار وزن 57 کیلوگرم ایران گفت: خدا را شکر می‌کنم که دست پر به ایران برمی‌گردم چون مدال برنز المپیک به 5 ـ 6 و حتی 10 مدال طلای جهان می‌ارزد.
به گزارش روابط عمومی کمیته ملی المپیک ایران، حسن رحیمی در خصوص مسابقات ریو عنوان داشت: از کسب مدال طلای حسن یزدانی بیشتر از مدال خودم خوشحال شدم، این‌قدر خوشحال شدم که وقتی طلا را گرفت، اشکم در آمد و گریه کردم.
وی در مورد این مطلب که گفته می‌شود او پس از المپیک 2016 ریو از دنیای کشتی خداحافظی خواهد کرد، اظهار داشت: باید مدتی را استراحت کنم چون واقعاً این خستگی برای یک ماه و 2 ماه نیست. من 4 سال دنبال این مدال بودم البته باید رنگ آن فرق می‌کرد و طلا می‌شد ولی نشد. من تمام سعی و تلاشم را انجام دادم که بهترین مدال را بگیرم. به ریو آمده بودم که طلا را بگیرم ولی برنز نصیبم شد.
آزادکار المپیکی ایران چنین ادامه داد: خدا را شکر می‌کنم. باید مدتی استراحت کنم. اگر ببینم بدنم یاری می‌کند، کشتی می‌گیرم. نسبت به سن و سالی که دارم، می‌توانم در یک المپیک دیگر کشتی بگیرم. اگر مربیانم به خصوص رسول خادم صلاح بدانند که من کشتی بگیرم، کشتی را ادامه می‌دهم ولی اگر صلاح ندانند، کشتی نمی‌گیرم.
حسن رحیمی خصوص این مطلب که آیا در مسابقات جهانی سال آینده شرکت می‌کند یا خیر، تصریح کرد: همه چیز به شرایطم بستگی دارد. باید ببینم شرایطم به چه صورت خواهد بود. مدال برنز المپیک 2016 ریو، پنجمین مدال من در مسابقات جهانی و المپیک بود. دوست دارم در کشتی باشم. خودم خیلی دوست دارم تا المپیک 2020 در تیم ملی باشم ولی هنوز هیچ چیزی معلوم نیست. مشخص نیست چه اتفاقاتی قرار است بیافتد و ما باشیم یا نباشیم. نمی‌توانم از الان قولی بدهم. همانطور که گفتم، اگر بتوانم کشتی می‌گیرم و اگر نتوانم نه.
وی در مورد این مطلب که برخی معتقدند او به راحتی می‌توانست «ری هیگوچی» از ژاپن را در دیدار نیمه‌نهایی المپیک 2016 ریو شکست دهد، گفت: من در کشتی قبل از این دیدار، مقابل حریف روسیه‌ای خیلی حمله کردم. کشتی سنگینی بود به طوری که ضربانم برنگشت. وقتی می‌خواستم روی تشک بروم، دست و پایم می‌لرزید. کشتی‌ها خیلی پشت سر هم شد. کشتی با حریف روس را گرفتم و یک ربع بعد روی تشک رفتم. یک دلیل این بود البته نه این که حریف ژاپنی را دست‌کم بگیرم اما او خوب شروع کرد. یعنی سریع پرید پاهایم را گرفت. بعد من خاک نشدم ولی 2 امتیاز را دادند. 2 امتیاز دیگر هم در ادامه دادند و کشتی از دستم در آمد. 5 ـ 6 پوئن گرفتم ولی داوری‌ها همه به نفع آنهاست. همه دوست داشتند که نگذارند حسن رحیمی جلوی ژاپنی بالا بیاید که به کشتی‌گیر گرجستانی که همان روس است، نخورد.
آزادکار المپیکی ایران افزود: من باختم و شکستم را توجیه نمی‌کنم. نمی‌گویم نباختم. من باختم ولی مسائل داوری هم وجود دارد. همین حسن یزدانی را واقعاً داشتند می‌بازاندند اما خدا کمک کرد که طلا را گرفت. خدا را شکر من یک مدال گرفتم و یک مدال طلا و نقره هم حسن یزدانی و کمیل قاسمی گرفتند. ان‌شاءالله باز هم مدال بگیریم.
حسن رحیمی با اشاره به این مطلب که از کسب مدال طلا توسط حسن یزدانی خوشحال شده، گفت: از کسب مدال طلای حسن یزدانی بیشتر از مدال خودم خوشحال شدم. این قدر خوشحال شدم که وقتی طلا را گرفت، اشکم در آمد و گریه کردم. بعد از چندین سال ما صاحب مدال طلا در کشتی آزاد شدیم. در حالی که می‌گفتند کسی مدال نمی‌گیرد. من مدالم را به همه هموطنان عزیزم و کسانی که برایم دعا کردند و زحمت کشیدند، تقدیم می‌کنم.
وی در مورد اهدای مدال برنز خود به موزه امام رضا (ع) گفت: بله این کار را انجام می‌دهم، اگر لیاقت داشته باشم، به امید خدا خادم‌الرضا (ع) می‌شوم. از همه هموطنان عزیزم که ما را دعا کردند، تشکر می‌کنم. ما توانستیم اینجا بجنگیم، از جان مایه بگذاریم و در روز اول، دو مدال بگیریم.
آزادکار المپیکی ایران ادامه داد: ما خیلی زحمت کشیدیم. جزو تیم‌هایی بودیم که در 7 ـ 8 ماه اخیر واقعاً سختی کشیدیم. رسول خادم نفس ما را می‌گرفت. هیچ تیمی به اندازه ما تمرین نکرد و دور از خانواده نبود. واقعاً خیلی سخت است. هنوز پینه‌های دست من وجود دارد. این‌طور بگویم که خیلی سختی کشیدیم. مصدومیت‌های زیادی داشتیم. مچ پایم به حدی درد می‌کرد که آن را می‌بستم و تمرین می‌کردم. ان‌شاءالله روزهای باقی مانده هم به خیر می‌گذرد. خدا ما را دوست دارد و ان‌شاءالله به توانیم جواب زحمات خود را بگیریم و همه بچه‌ها مدال بگیرند. با رنگ مدال کاری ندارم ولی می‌گویم به امید خدا مدال بگیرند.
حسن رحیمی در پایان، در مورد سطح مسابقات المپیک 2016 ریو و مقایسه آن با المپیک 2012 لندن گفت: سطح مسابقات در ریو خیلی بهتر بود. در لندن، مسابقات در وزن 55 کیلوگرم برگزار شد اما در ریو رقابت‌ها در وزن 57 کیلوگرم بود. کشتی‌گیران 60 کیلوگرم به وزن 57 کیلوگرم آمده بودند. کشتی‌گیر کوبایی که شکست دادم صاحب مدال برنز جهان در 60 کیلوگرم بود. همین‌طور «حاجی علی‌اف» یا کشتی‌گیر بلغاری که نایب قهرمان دنیا در وزن 60 کیلوگرم بود، آمده بودند و کار خیلی سخت شده بود.